Ahhh O Eski Yıllar...

            

  

           Biraz nostalji yapalım istedim bugün. Ben 80’lerin sonunda 90’ların başında yaşadım çocukluğumu. O yılları hatırlatmak istedim sizlere de.  Belki herkese göre kendi çocukluk yılları en güzelidir. Bana göre de 90’lar hep özel ve güzel kalacak.

Bizim zamanımız bilgisayar ve internet çağı değildi. Biz okuldan gelince bilgisayarın başına oturmazdık. Varsa atarinin başına otururduk. Dışarıya çıkar arkadaşlarımızla ip atlar, top oynardık.Yada evdeki kumaşlardan bebeklerimiz için annemize elbiseler diktirip evcilik oynardık. Bazen de gazetelerin verdiği karton bebeklere kıyafetleri kesip giydirirdik. Birçoğumuzda tasolarla oynamıştır.O yıllarda yaşayıpta bakkaldan sulugöz sakız, cino , yumiyum almayan var mı?

Birde sanal bebek modası vardı o zaman. Hala gerçekmiş gibi onu nasıl büyüttüğüm gözümün önünde.  O günleri düşününce aklıma gelenlerden biride Show Tv’nin o meşhur jenerik müzikleri. Her program için ayrı müziği vardı o zamanlar. Dizi çıkacaksa başka, söyleşi çıkacaksa başka müzik olurdu.

Çizgi filmlerimizin de şimdiki Pepeeler ,  Cailloular gibi illa öğretici olsun,  çocuklar bir şeyler öğrensin amacı yoktu. Biz Ninja kamplumbağlarla , power rangerslarla büyüdük.

                                  

Okul zamanları da başkaydı o günlerde. Bizim okulda mesela bahçede demirden direkler vardı. Teneffüs zili çaldığında ilk kapan ben olmalıyım diye nasılda koşar adım gidilirdi direklere. Akrobatik hareketler yapardık üstlerinde J  Orda yorulunca içtiğimiz meyve sularımız da Capri-Sun dı. Beslenme saatlerinde herkesin alabileceği şeyler koyardı annelerimiz yanımıza. Pahalı olabilecek şeyler getirenler ayıplanırdı. Eskiden bu tarz şeylere daha fazla dikkat edilirdi sanki. Birde ‘Andımız’ okuma sırası vardı heyecanla beklediğimiz. Her sınıftan biri  mutlaka okumuştur bizim okulda. Sırası gelen,  bütün okula çıkar mikrofondan okurdu. Heyecanını yaşayan biri olarak  unutulmaz anlardı diyebilirim.

           Barış Manço ile büyüdü bizim sezonun çocukları. Barış Abi deriz biz ona. Şimdiki çocukların onu tanımaması, onu izleyememiş olması ne kötü. Buna benim kızımda dahil.  Her çocuk gibi benimde o programa çıkmak gibi bir hayalim vardı. Bir gün olsun kaçırmamıştım. 

Kemal Sunal filmlerini çok severdik. Hababam Sınıfı efsanedir.  Yenileri çekildi ama bence gerçek Hababam Sınıfının ne kadar eşsiz olduğunu kanıtladılar.O kadar usta ve büyük oyunculuklar var ki o filmde benzeri çekilemez sanırım. O yılları yazarken yaşıyor tekrardan insan. Her yılın her yaşın ayrı güzellikleri var. Ama nedense  90’lar bambaşka.

        

 

O yıllardan bir şarkıyla bitirmek istiyorum yazımı. Hayatınızın her anı unutulmaz güzel anılarla dolu geçsin.

      

'Sen cennete uçtun ama
Kokun sinmiş yatağıma odama
Derin derin soluyorum seni
İçime hapsediyorum seni
Alışamadım bir türlü yokluğuna gülbebeğim

Sensiz yasamak ne kadar zor
Ayrılık acısını gel bana sor

Nasıl kıydın kendine gülbebeğim’

Barış Abinin bu güzel şarkısının videosunu da izlemek isterseniz buyrun tık tık